Attachment Parenting FAQ
Vragen over Attachment Parenting gedachtengoed
Wie begon met
Attachment Parenting?
Vragen over de eerste band met je baby
Moet ik alle AP idealen naleven om een AP ouder te zijn?
Kan een ouder teveel aan AP doen?
Vragen over vlot en invoelend reageren op signalen van je baby
Verwen ik mijn kind als ik altijd reageer op huilen en hem veel vasthoud?
Vragen over borstvoeding
Mijn één jaar oude peuter wil heel vaak borstvoeding ’s nachts en ik voel me extreem gestressed door het gebrek aan slaap. Hoe kan ik hem laten stoppen met nachtvoedingen?
Op welke leeftijd moet ik mijn kind van de borst afwennen?
Vragen over dragen en vasthouden
Wat wordt er verstaan onder het dragen van je baby en waarom is dat belangrijk?
Hoe vaak en lang kan ik het beste m’n baby vasthouden of dragen?
Vragen over samen slapen
Hoe kunnen mijn vrouw en ik vrijen met een baby in bed?
Mijn arts zegt dat het gevaarlijk is om met mijn baby samen te slapen. Is er een veilige manier?
Ik verwacht m’n tweede baby in maart en maak me zorgen over het samen slapen met een peuter van 2 jaar en een pas geboren baby. We hebben een kingsize bed (1.80 breed). Is dit veilig? Is er iets wat ik kan lezen?
Vragen over discipline
Als mijn peuter een ander kind slaat, speelgoed afpakt of met dingen gooit, wat zou ik dan kunnen doen?
Ik ben bang dat m’n kind een verwend nest wordt als ik niet sla. Hoe kan ik hem discipline bij brengen zonder te slaan?
Waarom wordt er zo’n drukte gemaakt over hulpmiddelen bij babyverzorging?
Wie begon met
Attachment Parenting?
Dr. William Sears, een praktiserend kinderarts in Californie, VS, stelde de term “Attachment Parenting” 25 jaar geleden samen. Op zich startte Dr. Sears Attachment Parenting niet, hij observeerde eenvoudigweg hoe bepaalde moeders in zijn praktijk en moeders in andere culturen voor hun kinderen zorgden en ze grootbrachten op een heel natuurlijke, liefdevolle manier zoals ze al duizenden jaren hadden gedaan. Deze manier van zorg hielp de ouders en hun baby een sterke, veilige band te vormen. Het wordt al lang erkend door psychologische onderzoeken dat baby’s en kinderen met een goede hechting opgroeien tot liefdevolle volwassenen vol vertrouwen en empathie.
Dr. Sears en zijn vrouw Martha, die verpleegkundige is en betrokken is bij Borstvoedingorganisatie LLL in de USA (La Leche League) hebben niet alleen hun acht kinderen volgens deze stijl van ouderschap grootgebracht, maar hebben ook vele boeken over dit onderwerp geschreven. Hun boeken worden gebruikt als hulpmiddel in publieksvoorlichting over Attachment Parenting methodes.
Als ik het oneens ben met jullie attachment parenting denkbeelden, betekent dat dan dat ik een slechte ouder ben?
We noemen de zes principes van attachment parenting ook wel “idealen”. We begrijpen dat niet alle ouders deze methodes kunnen of willen toepassen om een verscheidenheid aan redenen. Het zijn idealen die we allemaal nastreven. Niemand van ons is perfect. Waar het hier echt om gaat, is dat we ouders willen helpen de signalen en behoeften van hun baby’s te leren kennen. Ons doel is om ouders voor te lichten over de praktijk en wetenschap, zodat ze geïnformeerde beslissingen kunnen nemen, maar ook hun instinct leren vertrouwen. Het oneens zijn met onze uitgangspunten bestempelt ouders niet als “slechte ouders”. Het is echter wel twijfelachtig dat de meeste ouders niet met tenminste een paar van de AP idealen kunnen instemmen.
We steunen ouders in het koesterend verzorgen van hun kinderen op de manier die voor hun gevoel het beste is. We weten dat kinderen die gekoesterd worden minder waarschijnlijk later geestelijke gezondheidsproblemen ontwikkelen of gewelddadig worden. Ouders raken vaak verward door verschillende meningen over kinderverzorging. Het mag geen wonder heten dat ouders niet weten wat ze moeten doen. Anderen weten dat ze hun kinderen anders willen grootbrengen dan de manier waarop zijzelf zijn grootgebracht, maar ze weten niet hoe. Wij bieden suggesties op het gebied van ouderschap ten einde ouders te helpen een hechte band aan te gaan met hun kind. Deze ouderschapsmethodes zijn gebaseerd op wetenschappelijke onderzoeken. Het is wetenschappelijk aangetoond dat baby’s zekere fysiologische en emotionele behoeftes hebben die voorheen niet erkend werden in onze westerse maatschappij.
Op net zo’n manier ervaren moeders ook fysiologische reacties bij het geven van borstvoeding en het koesteren van de baby die ze helpt moederlijker te worden. De behoeften van menselijke baby’s lijken erg op die van de meeste andere zoogdieren. De wetenschap heeft een heleboel geleerd van het observeren van de interacties van zoogdieren en hun baby’s. Onze menselijke intelligentie lijkt ons verwijderd te hebben van heel fundamentele menselijke behoeften.
Moet ik alle AP idealen naleven om een AP ouder te zijn?
Nee. We zien dat gezinnen in verscheidene omstandigheden leven die mogelijk uitsluiten om alle AP idealen te gebruiken. We willen ook dat ouders weten dat AP geen standaard recept geeft voor ouderschap. Wat we willen is dat ouders begrijpen wat de emotionele en psychologische basisbehoeften van baby’s zijn, zelfs voor de geboorte. Ouders die deze behoeftes (h)erkennen zullen beslissingen nemen gebaseerd op de behoeften van hun kinderen en niet op grond van wat de opvoedingsboeken en andere experts zeggen dat je moet doen. AP komt uit het hart. Als een gevoelige ouder zul je aanvoelen wat je baby nodig heeft, onafhankelijk van de levensomstandigheden.
Kan een ouder teveel aan AP doen?
Nee! Omdat de hoeksteen van attachment parenting het invoelend reageren is op de fysieke en emotionele en behoeften van het kind, is het zo goed als onmogelijk “teveel” aan AP te doen. Maar velen verwarren een ouder die ingaat op signalen met een smorende ouder, een verstrikkende of een toegeeflijke ouder, omdat alle vier gelijke kenmerken hebben: de ouder is erg betrokken bij het kind. Het is belangrijk het verschil te begrijpen tussen deze, omdat ze niet echt lijken op een responsieve ouder.
Een ‘smorende’ of verstikkende ouder reageert niet op de behoeften van een kind. Maar in plaats leggen ze hun wil op aan het kind, ongeacht de behoeften van het kind. De smorende ouder vertelt het kind ‘wanneer te eten, wat te eten, wanneer te slapen, wat te spelen, wat te denken’. De invoelende reagerende ouder volgt de lijn van het kind, en voedt wanneer het kind trek heeft, legt hem te slapen wanneer hij moe is, helpt hem z’n interesses en passies te volgen, enz.
De ‘verstrikkende’ ouder probeert zijn of haar leven te leiden door dat van het kind heen, en staat niet open voor de behoeften van het kind. Niet de dromen en wensen van het kind worden overwogen, maar die van de ouder. Maar het is eenvoudig om een ‘verstrikkende’ ouder van een responsieve ouder te onderscheiden, omdat ze niet kijken naar wat het beste is voor het kind maar naar wat ze zelf willen.
De ‘toegeeflijke’ ouder is er een die niet weet hoe grenzen te stellen en is niet responsief op de kinderbehoeften. Kinderen hebben grenzen en richting nodig, en een volwassene die ze helpt op te groeien tot verantwoordelijke volwassenen. Veel ouders verwarren verwennen met AP, maar het is helemaal niet hetzelfde. AP houdt ook in het stellen van grenzen op een warme liefdevolle manier, zonder de dreiging van fysiek geweld of wreedheden.
Denk er aan dat er niet zoiets bestaat als ‘te’ goed op de behoeften van je kinderen te reageren, omdat het in de eerste plaats vereist dat te doen wat het beste is voor het kind, in plaats van wat het beste voor de ouder (alhoewel de twee prima samen kunnen gaan) Aan de andere kant zou het wel kunnen inhouden meer te leren over wat de werkelijke behoeften zijn van kinderen.
Verwen ik mijn kind als ik altijd reageer op huilen en hem veel vasthoud?
Je kind zal anderen leren te vertrouwen omdat zijn moeder of vader er altijd was als hij hen nodig had. Hij zal empathie aanleren en het vermogen om zich in te leven in anderen omdat zijn ouders naar hem luisterden en zijn gevoelens erkenden. Hij zal leren dat aangeraakt worden en vastgehouden worden een heel fijne ervaring is. Hij zal dan in staat zijn anderen aan te raken en vast te houden op een liefdevolle wijze. Een kind verwennen (in negatieve zin) is deze waardevolle lessen niet te geven in de eerste levensjaren.
Mijn één jaar oude peuter wil heel vaak borstvoeding ’s nachts en ik voel me extreem gestressed door het gebrek aan slaap. Hoe kan ik hem laten stoppen met nachtvoedingen?
Het lijkt er op dat deze baby door een heel normale ontwikkelingsfase gaat – een heleboel 1-jarigen doen dit als ze zich bewust worden van de afscheiding van moeders. Ik denk dat alle moeders en vaders met deze frustratie mee leven! De baby’s zijn vaak gefrustreerd en erg behoeftig als ze tegen een grote mijlpaal in hun ontwikkeling aan zitten zoals leren lopen. Het lijkt er op dat ‘ twee stappen vooruit’ altijd voorafgegaan wordt door ‘een stap terug’ – ze voelen de behoefte aan de band met hun ouders ter geruststelling en extra aanraking, voordat ze kunnen beginnen aan dit geleidelijke afscheidingsproces richting grotere onafhankelijkheid. Wees alsjeblieft gerust dat dit slechts een tijdelijke fase is.
Wat betreft de nachtvoedingen, besef dat het niet ongebruikelijk is voor een 1-jarige om zijn nachtvoedingen voor een tijd op te voeren voordat het weer mindert. Sommige moeders moedigen hun baby’s actief aan om ’s nachts niet zoveel borstvoeding te vragen en sommigen wennen zelfs de nachtvoedingen af terwijl ze wel door gaan met overdag voeden. Als je besluit je zoon aan te moedigen de nachtvoedingen op te geven, zal het waarschijnlijk heel wat werk en moeite kosten van jouw kant. Je zal andere manieren moeten vinden om hem te helpen weer in slaap te laten vallen en hem helpen die ander manieren te accepteren. Dat kan moeilijk zijn als hij er nog niet echt aan toe is en /of als hij een vasthoudend, vastbesloten type is.
Hier zijn wat ideeën die anderen hebben geholpen. Je zou er een stel kunnen proberen en kijken of ze goed voelen voor jou en je kind. Heb niet het gevoel dat je ze allemaal moet gebruiken:
1. zorg voor een vaste bedtijdroutine en bedtijd.
2. Betrek de vader in de bedtijdroutine, waaronder eens degene te zijn die je kind in slaapt helpt.
Verminderen van nachtvoedingen:
3. Biedt niet automatisch de borst aan om hem in slaap te laten vallen. Wacht tot dat hij er zelf om vraagt (met woorden of gedrag zoals reiken naar de borst) als je hem in bed legt of als hij ’s nachts wakker wordt.
4. In plaats van borstvoeden tot dat hij echt in slaap valt aan de borst, probeer te voeden tot dat hij bijna in slaap is en zeg dan zoiets als “ Oké, mama’s borst is moe, het is tijd om los te laten en lekker om te rollen en in slaap te vallen.” (Het omrollen is belangrijk omdat je dan nog steeds kan knuffelen en lepeltje liggen zonder dat de borst in zicht is. Als baby’s met hun gezicht richting borst liggen, zijn ze meer geneigd zich te herinneren dat ze verder borstvoeding willen!) Als hij echt verder wil gevoed worden, kan je dat doen, en dan na een tijdje probeer je de “omrollen en gaan slapen” suggestie weer. Het doel is hem te laten wennen aan het in slaap vallen zonder de borst in zijn mond. Als dit geleidelijk gebeurt kan dit een goede stap zijn in de richting van in slapen zonder de borst.
5. Plant het idee dat hij borstvoeding niet altijd nodig heeft om weer in te slapen in de nacht. Praat hierover met hem op een rustig blij moment gedurende de dag. Presenteer het op een positieve, feitelijke manier als iets dat vanzelf gebeurt als hij ouder wordt.
6. Bied een tuitbeker aan met water als hij wakker wordt ’s nachts voor het geval hij borstvoeding wil omdat hij dorst heeft.
Afwennen van alle nachtvoedingen:
Deze methodes vereisen tijd en moeite en wat slaapverlies van jou kant en leiden mogelijk tot wat onvrede bij je baby. Ze zijn meer geschikt voor oudere peuters. We raden ze niet aan voor een 1-jarige tenzij je echt aan het einde van je latijn bent. Denk er lang en grondig over na en gebruik ze als je het gevoel hebt dat afwennen van alle nachtvoedingen de enige oplossing is:
7. in plaats van borstvoeding te geven, laat hem weer in slaap vallen door met hem te lopen, z’n rug te aaien of zachtjes te kloppen, schommelen, of iets anders dat helpt.
8. Laat papa hem een tijd in slaap helpen. Hij zou het makkelijker kunnen hebben dan jij, omdat je zoon weet dat je hem borstvoeding zou kunnen geven.
9. Moedig hem aan te wachten door hem te vertellen dat hij borstvoeding kan krijgen als het buiten licht is.
10. Slaap op je buik of draag nachtkleding die je borsten minder toegankelijk maakt als je baby naar je reikt gedurende de nacht.
Andere vragen die je jezelf kunt stellen:
-Zorg je goed voor jezelf? Frustraties rond nachtvoedingen zijn veel waarschijnlijker als een moeder zichzelf niet in acht neemt.
-Neem je teveel hooi op je vork?
-Krijg je voldoende slaap? Zelfs als je baby ’s nachts veel wakker is, kan je mogelijk slapen als hij ’s middags slaapt, uitslapen ’s ochtends of in de weekenden.
-Eet je goed?
-Doe je dingen die je emotioneel opfrissen, zoals met vrienden praten of een eindje wandelen? Soms raken moeders verstrikt in het zorgen voor hun gezin en vergeten ze voor zichzelf te zorgen! Ik zou ook willen aanmoedigen om steun te zoeken bij andere ouders die soortgelijke opvoedingsuitgangspunten en praktijken nastreven. Een stevig steunend netwerk kan echt uitmaken.
Op welke leeftijd moet ik mijn kind van de borst afwennen?
We bekijken afwennen van de borst (of ‘spenen’) het liefst als een proces van samenwerking tussen moeder en baby. Soms is een moeder aan spenen toe en de baby niet. Op zo’n moment komt geduld erg van pas. Als je ziet dat je baby tevreden lijkt als je andere dingen aanbiedt in plaats van borstvoeding, zoals eten, drinken, vasthouden, of voorlezen, dan kan dat een teken zijn dat je kind er aan toe is om van de borst af te wennen.
We raden wel aan om het proces van afwennen van de borst geleidelijk te laten gaan en geen traumatische ervaring wordt voor de baby. Het is misschien nodig om je baby veel onverdeelde aandacht te geven voordat het lukt. De American Academy of Pediatrics raadt borstvoeding aan voor tenminste een jaar vanwege voedings- en emotionele voordelen. Sommige baby’s hebben een grote behoefte om langer borstvoeding te krijgen en dat blijft voordelen bieden voor een kind. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is de gemiddelde leeftijd van spenen 4 (vier) jaar. Borstvoeding tot zeven jaar wordt in veel culturen als normaal gezien. We zijn er van overtuigd dat als moeders weten en begrijpen waar hun baby behoefte aan heeft, ze de beste beslissing zullen maken voor hun baby.
Wat wordt er verstaan onder het dragen van je baby en waarom is dat belangrijk?
“Draag je baby” is een manier om te zeggen dat baby’s een heleboel behoefte hebben aan vastgehouden en aangeraakt worden en aan fysieke nabijheid. Er zijn verschillenden manieren om dit te bereiken. Je kan eenvoudigweg je baby in je armen dragen maar dat kan snel vermoeien. Babydragers (slings ed.) zijn een populaire manier om je kind te “dragen” en zijn verkrijgbaar op verscheidene plekken. Van plaatselijke winkels, postordercatalogi tot internet. Buikdragers en rugdragers zijn andere goede opties. Het komt niet alleen tegemoet aan de behoefte van baby’s maar stelt ouders ook in de gelegenheid om hun handen vrij te hebben om andere dingen in en om huis te doen, of bijv. boodschappen te doen. Hierbij nog wel een waarschuwing. Het wordt afgeraden te koken met een baby in een sling of drager.
Hoe vaak en lang kan ik het beste m’n baby vasthouden of dragen?
Onderzoeken door de jaren heen hebben aangetoond dat mensenbaby’s heel gunstig reageren op aanraking en vasthouden, zowel fysiologisch als emotioneel. Ze zijn niet in staat te begrijpen dat ze een gescheiden eenheid zijn van hun moeder. Dit is blijkbaar een overlevingsmechanisme, ontstaan om baby en moeder dicht bij elkaar te houden. Het besef van afgescheidenheid van een baby komt als ze groter groeit. Baby’s hebben een moeder en vader’s warme aanraking, geur en stem nodig. Het is heel geruststellend voor ze om vastgehouden te worden, daarom huilen ze minder.
We zouden graag willen verwijzen naar Ashley Montagu’s boek “De Tastzin“ (Touching), “The Human Significance of the Skin”, Mariana Caplan’s boek “Untouched” en “The Vital Touch” van Sharon Heller.
Onze cultuur legt zoveel nadruk op onafhankelijkheid, dat we beginnen met afstand te nemen van onze baby, bewust en onbewust, vanaf heel vroeg, door gebruik te maken van ledikanten, aparte kamers, plastic babydragers en flesvasthouders, frequente scheiding enzovoort.
We willen dat ouders zich bewust zijn van deze uiterst belangrijke behoefte aan fysieke nabijheid bij zuigelingen en oudere baby’s. De behoefte aan menselijke aanraking en vasthouden is zelfs iets waar we niet overheen groeien. Volwassenen hebben dezelfde behoefte aan aanraken, behalve als ze zijn opgegroeid zonder gewoon te zijn met affectionele menselijke tast. Sommige volwassenen zullen aanraking afwijzen, vooral als dit, toen ze zelf kind waren, alleen gebeurde om pijn te veroorzaken. Aanraking en vasthouden is belangrijk vanaf de geboorte. Het helpt ouders vanaf het begin zich te hechten aan hun baby, wat ouders in staat stelt open te staan voor de signalen van de baby. Het mag duidelijk zijn dat je een baby geen 24 uur per dag kan vasthouden. Wees je er echter wel van bewust dat het erg belangrijk is en hou de baby vast wanneer maar mogelijk of laat de vader of ander familieleden de baby vasthouden. Maak je niet afhankelijk van “baby gadgets”, hulpmiddelen. Als je baby groeit zal je zien dat ze onafhankelijker is, niet afhankelijker.
Hoe kunnen mijn vrouw en ik vrijen met een baby in bed?
Wees creatief! Een gezinsbed hoeft ouders er niet van te weerhouden om te vrijen. Er is wat vindingrijkheid voor nodig. Ouders kunnen bijvoorbeeld wegglippen naar een andere kamer. De sleutel is Flexibiliteit! Hoewel samen slapen dingen veranderd, hoeft het paren niet te weerhouden hun eigen relatie levend te houden.
Mijn arts zegt dat het gevaarlijk is om met mijn baby samen te slapen. Is er een veilige manier?
Samen slapen of ‘co-slapen’ is veilig met uitzondering van een paar situaties. Huidig onderzoek geeft aan dat je niet zou moeten samen slapen als je een van de volgende dingen doet:
-Roken
-Alcohol of drugsgebruik (ook bepaalde medicijnen)
-Oververmoeid bent
-Een (ongestabiliseerd) waterbed hebt, een erg zachte matras of veel volumineus gevuld beddengoed
Ik verwacht m’n tweede baby in maart en maak me zorgen over het samen slapen met een peuter van 2 jaar en een pas geboren baby. We hebben een kingsize bed (1.80 breed). Is dit veilig? Is er iets wat ik kan lezen?
De meeste gezinnen vinden allerlei creatieve manieren om samen te slapen te laten werken voor ze. Vaak begint het oudere kind zich geleidelijk uit het grote bed te ‘spenen’ en tijdens je zwangerschap kan je dit proces misschien beginnen. Als hij zijn eigen kamer heeft, kan je er de nadruk opleggen een “grote jongens’ bed uit te kiezen met leuk lakens die hij zelf uitzoekt, enz. Dan kan je een bedritueel beginnen door hem voor te lezen en bij hem te gaan liggen in z’n bed. Natuurlijk is het niet gezegd dat hij deze nieuwe gang van zaken waardeert, maar het is leuk om uit te proberen en te zien wat er gebeurt. Het is ook heel goed om de vader meer bij het ritueel te betrekken, zodat het routine is geworden tegen de tijd dat de nieuwe baby geboren wordt.
Een andere mogelijkheid is een ‘sidecar’ constructie, een ledikantje of nog een bed naast dat van de ouders waar de peuter in kan slapen – of mama en de baby of papa – flexibiliteit en experimenteren zijn de sleutelwoorden. Sommige gezinnen hebben een futon op de vloer van de ouderlijke slaapkamer, zodat als de peuter het eerste deel van de nacht doorbrengt in een eigen kamertje en dan ’s nachts wakker wordt, erbij kan komen slapen. Maar misschien is het kind alleen gelukkig in het bed van de ouders, en dat kan veilig gebeuren als je enkele voor de hand liggende voorzorgsmaatregelen neemt. Een daarvan is om de peuter niet naast de baby te laten slapen – ze zijn niet zo gevoelig als een ouder voor de zorg voor een nieuwe baby nodig heeft – vooral in hun slaap! De baby zou bijvoorbeeld in het ‘sidecar’ ledikant kunnen slapen en de peuter aan de andere kant van het ouderlijke bed.
Het kan een tijdje ‘stuivertje wisselen’ zijn (in het Engels “musical beds”) totdat je een indeling hebt gevonden die werkt in jullie gezin. Ieder gezin heeft unieke slaappatronen en karakters, dus is er geen gelijke kant-en-klare oplossing voor iedereen. Wees echter gerust dat gezinnen dit al sinds mensenheugenis hebben gedaan en dat het normaal gebruik is in de meeste culturen over de hele wereld.
We zouden de volgende leestips willen geven voor veel creatieve ideeën
The Familybed – Tine Thevenin
Three in a bed – Deborah Jackson
Nighttime Parenting – William Sears
Als mijn peuter een ander kind slaat, speelgoed afpakt of met dingen gooit, wat zou ik dan kunnen doen?
Als jonge kinderen op deze manieren bezig zijn, proberen ze je misschien duidelijk te maken dat hun “emotionele tank” leeg is of dat ze zich te gestresst voelen. Met andere woorden, ze vragen wellicht om een wat meer 1-op-1 aandacht. Probeer je eigen activiteiten te verminderen en spendeer wat tijd alleen samen lezen, spelen of praten. Je zou wel eens versteld kunnen staan hoe snel dat hun behoeften vervult en ze kalmeert.
Ik ben bang dat m’n kind een verwend nest wordt als ik niet sla. Hoe kan ik hem discipline bij brengen zonder te slaan?
De echte betekenis van discipline is (be)geleiden en door zelf een goed voorbeeld geven te leren welk gedragacceptabel is. Kinderen willen van nature hun ouders plezieren als ze zich geliefd en gehoord voelen. Als je kind zich misdraagt, kijk dan als ouder goed naar de oorzaken van het misdragen. Er is meestal een reden. Het kan teveel druk of stress zijn, of grote veranderingen thuis, honger, een behoefte aan meer kwaliteitsaandacht of te veel stimulatie. In sommige gevallen ligt de oorzaak van vervelend gedrag bij kinderen in een allergische reactie op voedsel of toevoegingen. Ouders kunnen leren te anticiperen op situaties en vooruit te plannen. Om effectief discipline bij te brengen, is het belangrijk om te proberen niet te sterk te reageren door schreeuwen of slaan. Dat zou op korte termijn door angst bij het kind gehoorzaamheid kunnen afdwingen, maar leert ze niets op de lange termijn.
Ouders brengen discipline bij door voorbeeld en liefdevolle begeleiding, natuurlijke en logische consequenties of praten met hun kinderen over wat ze verwachten. Wanneer ouders discipline met respect brengen, roepen ze respect op van hun kinderen.
Waarom wordt er zo’n drukte gemaakt over hulpmiddelen bij babyverzorging?
Baby’s worden geboren met een bepaalde set van lichamelijke en emotionele behoeften. Een van deze primaire behoeften is die van menselijke nabijheid en interactie. Vervulling van behoeften is nodig voor een optimale groei en ontwikkeling. Hoe meer je vertrouwt op hulpmiddelen, hoe minder je daadwerkelijk je baby vasthoudt en je met hem bezighoudt. Deze middelen kunnen zeker van pas komen zolang ze spaarzaam gebruikt worden. De sleutel is het vermijden van overmatig gebruik terwijl je baby eigenlijk JOU wil. Hoe meer tijd je investeert in de eerste jaren, hoe onafhankelijker en vol zelfvertrouwen je kind zal opgroeien.
Noot van vertaler: bij hulpmiddelen of ‘baby gadgets’ valt te denken aan bijvoorbeeld fopspeen, wieg en ledikant, kinderwagens, box, loopwagen, babyfoon en andere middelen ter vervanging van ouderlijke aanwezigheid, beschikbaarheid en aandacht.
Deze rubriek is een vertaling van de ‘Frequently Asked Questions’ op de website van Attachment Parenting International www.attachmentparenting.org en in vertaling eerder verschenen in de Nieuwsbrief Natuurlijk Ouderschap