De hoogslaper
door Lida van Ruijven
Graag wil ik wat mijmeren over de hoogslaper. Het lijkt de laatste uitvinding te zijn op slaapgebied. Veel gezinnen wonen in huizen met kleine slaapkamers en het speelgoed heeft soms behoorlijke afmetingen. De oplossing om alles in het kamertje neer te zetten, is dan de hoogslaper. Onder de hoogslaper heb je dan een tafeltje om huiswerk te maken of om te knutselen of lezen.
Maar erg ‘natuurlijk’ is de hoogslaper wat mij betreft niet.
Veel ouders hebben de gewoonte om ’s avonds een poosje naast hun kind te liggen; even lekker kwebbelen met elkaar of samen een boekje lezen. Dit is een prachtige oplossing voor al die mensen die het overdag druk, druk, druk hebben en ’s avonds even tijd willen geven aan hun kind. Lekker met de lichamen tegen elkaar aan; heel rustgevend en opbouwend voor lichaam en geest van zowel ouder als kind. En terwijl je voorleest, kunnen de handen van de ouder het buikje of het ruggetje van het kind masseren. Of misschien drinkt het kindje zich in slaap aan de borst, wat een heel rustgevende manier is van dagafsluiting. Als je kindje zo in slaap is gevallen, kan je zachtjes uit het bed sluipen.
Maar, slaapt je kind in een hoogslaper, is dit alles helaas niet mogelijk. Als ouder sta je dan naast het bedje, of zelfs op een kleine verhoging om op dezelfde hoogte met het kind te komen. Geen lichaamscontact, geen opbouwend contact voor lichaam en geest, geen of minder mogelijkheid tot knuffelen en ruiken aan elkaar. Laat staan je kind aan de borst in slaap laten vallen.
Ook in ons gezin schaften wij destijds een hoogslaper aan. Het leek allemaal heel mooi. Ook ik stond op het trapje naast de hoogslaper mijn dochter te knuffelen. Eigenlijk was het heel afstandelijk, maar ik had het niet door. Totdat mijn dochter eens aan tafel uitriep: ‘Ik vind dat ik maar een eenzaam bed heb. Niemand komt naast mij liggen.’ Ik ben daarna een paar keer bij haar in de hoogslaper gekropen, maar het voelde heel wankel en er was te weinig plek. Toen hebben we de hoogslaper maar ingeruild voor een gewoon bed.
Mijn vriendin bedacht overigens een mooie oplossing voor toch een hoogslaper. In een piepklein kamertje met twee schuine zolderingen timmerde haar partner een stevig tweepersoons hoogslaper. ’s Avonds leest ze voor voor haar zoontje van 7 jaar terwijl de jongste zich in slaap drinkt aan de borst.
En uiteindelijk vallen ze gedrieën in slaap. Na een poosje wurmt moeder zich tussen de slapende kinderen uit het bed en heeft ze tijd voor haarzelf en haar partner.
Als ze naar bed gaat, pakt ze de jongste op en neemt die mee naar het ouderbed om samen te slapen. De kleine kan dan ook weer aan de borst drinken. Zuigbehoefte duurt zeker 3 jaar. Deze ouders investeren zo in het zelfvertrouwen van hun jongste kind. Als ik hem meemaak, is hij een evenwichtig jong kind met een sociale blik op alles wat er om hem heen gebeurt. Ik vind het prachtig.
Meer lezen van Lida: Ouderschap vanuit je hart
Eerder verschenen in Nieuwsbrief Natuurlijk Ouderschap 17, 2010
Hier hoogslaper mét glijbaan. Ik kruip elke avond mee in de hoogslaper tot zoon slaapt. En als hij me ’s nachts nodig heeft, glijdt hij eruit tot bij ons, waar hij een matras van 2m40 breed als onderkomen vindt! Dus zo zwart/wit is het allemaal niet…
mooi artikel! helaas werkte dat ‘loswurmen’ bij ons niet meer na 1,5 jaar, werd dan altijd direct krijsend en overstuur wakker. maar dat mag de pret niet drukken, wij borsten gewoon voor het voorlezen en knuffelen!
Hier heeft Lida natuurlijk gelijk in, maar het is ook afhankelijk van hoe de ouders ermee omgaan.
Wij hebben voor onze zoon een hoogslaper (een stevige!) en iedere avond lees ik (zijn moeder) bij hem voor in de hoogslaper en daarna gaat mijn man nog naast hem liggen.
Wij doen het precies hetzelfde als voordat hij een hoogslaper had.
En hij is heel blij met zijn hoge bed!
Bepaalde dingen op deze website vind ik toch wat “te ver gezocht”.
Alsof er problemen worden gecreeërd. Het is natuurlijk vervelend als je dochter het aangeeft eenzaam te vinden in haar hoogslaper, maar dat wil toch niet zeggen dat dat voor iedereen geldt?
Daarbij ken ik ook onderzoeken/bevindingen die stellen dat het niet goed is om bij het kind te blijven tot het in slaap is en dan weg ’te sneaken’. Een kind moet ook alleen in slaap kunnen vallen, dus zelfstandig kunnen kan slapen.
Knuffelen, samen lezen e.d. kan ook op de bank beneden of op een ander bed in huis, om daar na naar het eigen bed te gaan.
De hoogslaper vinden wij ook praktisch maar minder gezellig.Het lezen knuffelen, bij elkaar liggen doen we eerst in ons grote bed maar kost dan (mij;) best wel moeite om lekker knus en opgeslapen weer uit te stappen.
Hoi Judith,
ik kan me vinden in je reactie. Bij mijn vader had ik ook een hoogslaper, maar hij kwam gewoon op bed zitten om voor te lezen. Waarom zou dat ineens niet meer kunnen? Het is alleen wat meer moeite.
@Olga1
Uiteindelijk komt er een moment dat ieder kind zelfstandig in slaap kan vallen… Laat de natuur lekker zijn gang gaan; al die regeltjes en (groene) boekjes… ze zijn er vaker op gericht om ouder en kind te scheiden dan ze bij elkaar te houden.
Onze zoon (2jr) valt ook prima in slaap in ouderlijk bed, maar word soms overstuur wakker nadat ik ben weggemurmd. In eigen bed slaapt hij eigenlijk alleen smiddags omdat hij vaak tijdens het middageten in slaap valt.Hij slaapt alleen opvallend weinig al vanaf dat hij baby is. Ik kan hem om 6.15 wakker maken en met smiddags 1 a 2 uurtjes slaap kan hij zo tot 23:00 savonds door blijven gaan… behoorlijk vermoeiend. We weten nog niet wat hieraan te doen. Ook als ikzelf met hem samen eerder naar bed ga zit hij tot een uur of tien te schoppen en draaien. Iemand een suggestie?
Dochter slaapt prima in hoogslaper. Eerst bij papa, mama en broertje in grote bed voorlezen of spelletje daarna gaat ze naar eigen bed. Dan vaak nog zelf boekje lezen of Cd luisteren…
Dank je voor dit artikel, zet me mooi aan het denken. Onze jongens wilde zelf graag een half hoogslaper zodat ze samen op de kamer konden slapen. Er staat in hun kamertje nu een lage hoogslaper met daaronder een kwartslag gedraaid bed. Dus voeten van het lage bed onder de hoogslaper rest niet. De jongens vinden het geweldig. Ze spelen hele avonturen met hun knuffels (ze kunnen elkaar makkelijk zien, hebben zo samen tijd de dag door te nemen, en regelmatig hoor ik ze beneden nog schateren van het lachen.
We hebben gekozen voor een stevig merk bed, ik lig er regelmatig heerlijk in. Deze opstelling bevalt ons erg goed. In het begin moest ik wel even wennen aan de hoogslaper. Ondertussen heb ik net als mn zoon trukjes gevonden om in zijn bed te klimmen of hem ’s nachts even een knuffel te geven. Bedankt voor je schrijven!
Hier ben ik het niet mee eens! Ik heb heel lang een hoogslaper als kind gehad (tot mijn 18e) en mijn moeder kroop er altijd bij, zelfs toen ik 18 was :). Ze kroop gewoon over het bed, en dan nog even lekker kletsen. Daarna ging ze weer naar beneden. Toen ik oppaskinderen kreeg, met hoogslaper, heb ik hetzelfde gedaan. Met zijn drietjes in een hoogslaper, lekker knus en knuffelig een boekje lezen, en daarna lekker slapen. Zij, en ik ook, hebben zich nooit eenzaam gevoeld in de hoogslaper. Het is meer een kwestie van hoe je ermee omgaat, dan de hoogslaper an sich.
Om deze reden hebben wij voor onze peuter al een bed van 120cm breed gekocht. lekker gezellig 🙂
Zelfde als Jill. Ook ik heb als puber jarenlang een hoogslaper gehad. ’s Avonds klom mijn vader of mijn moeder gewoon omhoog om even te zitten kletsen of een knuffel te geven. Toen ik op kamers ging, bleef de hoogslaper bij mijn ouders staan. Als ik er in het weekend bleef slapen, kon ik vaak zat nog even een voetmassage van mama lospeuteren, die dan lekker op het voeteneind zat. Ook al was ik inmiddels twintig. Hartstikke gezellig!