De stappen van Geweldloze Communicatie
– Inbal Kashtan
Vervolg van: Als we verbondenheid omarmen, veranderen we onze wereld: Attachment Parenting en Geweldloze Communicatie
Onszelf uitdrukken
Geweldloze Communicatie (GC) houdt in het mededelen van onze waarnemingen, gevoelens, behoeften en verzoeken.
Stap 1. Waarnemingen: beschrijvingen van wat gehoord of gezien wordt zonder toegevoegde interpretaties. Bijvoorbeeld, in plaats van:” Ze heeft een driftbui”, zeggen:” Ze ligt op de grond en ze huilt en schopt.”
Stap 2. Gevoelens: onze emoties en niet ons verhaal of gedachten over wat anderen doen. Als voorbeeld: in plaats van: ”Ik voel dat jij onverantwoordelijk bent”, dat een interpretatie is van iemands gedrag, zeg je:” Ik voel me bezorgd”.
Stap 3. Behoeften: gevoelens worden veroorzaakt door behoeften, welke universeel zijn en niet afhankelijk van de acties van bepaalde individuen. Verklaar je behoefte als de oorzaak en niet de acties van andere personen. Bijvoorbeeld:” Ik voel me geïrriteerd omdat ik steun nodig heb”, in plaats van: “Ik voel me geïrriteerd omdat jij de afwas niet hebt gedaan.”
Stap 4. Verzoeken: Bewust, nauwkeurig, en geformuleerd in positieve actie-taal (wat je wilt i.p.v. wat je niet wilt). Bijvoorbeeld: “Zou je vanavond terug willen komen op het tijdstip dat we hebben afgesproken?”, in plaats van: ”Zorg je dat je niet weer te laat komt?” Als we een verzoek doen staan we per definitie open voor een: ”Nee,” zien dat als een mogelijkheid voor verdere dialoog.
Voorbeeld
Oorspronkelijke mededeling: “Je bent onverantwoordelijk! Je maakte me zo bezorgd toen je niet op tijd thuiskwam! Als je nog een keer te laat komt, krijg je huisarrest.”
GC mededeling: “Toen je thuiskwam om middernacht nadat we hadden afgesproken dat je om 22.00 zou thuiskomen, voelde ik me heel bezorgd omdat ik gemoedsrust nodig heb over jouw veiligheid. Zou je nu wat tijd willen besteden aan het maken van een plan die jou de autonomie die je wilt geeft en mij helpt me rustiger te voelen?”
Mededogen met anderen
In GC, zijn we invoelend met anderen door het proberen te benoemen van hun gevoelens en behoeften: “Voel je je….. omdat je behoefte hebt aan…..?” In plaats van proberen gelijk te krijgen, proberen we te begrijpen. In het bovengenoemde voorbeeld kan de tiener reageren met: “Nee!” de ouder kan dan van uitdrukken overgaan op invoelen: “Voel je je geïrriteerd omdat je vertrouwen nodig hebt in jouw capaciteiten zelf te beslissen hoe je je tijd wilt doorbrengen?” Vanaf hier kan de dialoog voortgezet worden met mededogen en het uiten van gevoelens en behoeften totdat beider behoefte aan verbinding en begrip is vervuld.
Eerder verschenen in Nieuwsbrief Natuurlijk Ouderschap 8, 2001.
dank je wel.
weet jij misschien een boek of cursus die me zou kunnen helpen met toepassen van GC bij de opvoeding van een 7-jarige?
[…] Stap 4. Verzoeken: Bewust, nauwkeurig, en geformuleerd in positieve actie-taal (wat je wilt i.p.v. wat je niet wilt). Bijvoorbeeld: “Zou je vanavond terug willen komen op het tijdstip dat we hebben afgesproken?”, in plaats van: ”Zorg je dat je niet weer te laat komt?” Als we een verzoek doen staan we per definitie open voor een: ”Nee,” zien dat als een mogelijkheid voor verdere dialoog. “ Bron […]
Mij staat deze manier van communiceren heel erg aan, en ik ben er nu mee aan het experimenteren met mijn 5 jarige zoon en 3 jarige dochter maar het wil nog niet erg. Ik heb hieronder 2 dagelijks voorkomende situaties zou iemand me kunnen zeggen hoe ik het beste kan reageren.
Ze zijn lekker aan het spelen op het pleintje maar om half 7 wil ik naar huis, alle vriendjes zijn nog allemaal aan het spelen (we wonen in spanje en daar eten ze pas rond 8/9 uur) zodra ik zeg kom schatjes we gaan naar huis dan zet de jongste het op het gillen of komt gewoon niet en de oudste gaat op de grond zitten met duim in zijn mond. In de oude situatie zou ik bij het niet meekomen consequenties verbonden hebben aan het niet meekomen, nu zou ik zeggen ik zie dat jullie niet naar huis willen, ik voel me rot dat jullie niet willen meekomen, ik wil graag met jullie naar huis, zouden jullie mee willen komen. Mijn zoon doet zijn hand voor zijn oren en roept ik hoor je niet en mijn dochter reageert niet eens.
Een ander voorbeeld. Mijn zoon is ergens mee aan het spelen, mijn dochtertje pakt het af en hij trekt de haren bij haar uit het hoofd. in de oude situatie zou ik hem meteen op de grond in de toilet gezet hebben, nu heb ik gisteren geprobeerd eerst mijn dochter te troosten, dan met mijn zoon te gaan praten: Ik zie dat je boos bent op zoe, maar toen wist ik het niet meer…..
Ik hoop dat iemand mij hiermee kan helpen, en of de titel kan geven van een goed boek. (ik heb er al een aantal besteld van gorden en faber (how2 talk ….. en samen opgroeien))
Hoihoi,
Ik heb een vraag:
Je moet behoorlijk intelligent zijn om deze methode te snappen en toe te passen. Ik heb er zelf al moeite mee, maar mijn partner gaat het totaal boven zijn pet, als ik een zin zeg als: ‘Voel je je geïrriteerd omdat je vertrouwen nodig hebt…. enz.’ dan begint hij met zijn oren te flapperen en reageert zeer geïrriteerd dat hij er niets van snapt. ‘doe gewoon’… 🙂
Hoe hiermee om te gaan?
groetjes, Wils
Misschien is Luisteren naar Kinderen van Thomas Gordon iets voor u? Veel succes, wat zal het fijn zijn voor uw kinderen dat hun moeder tenminste probéért zich in te leven in hun behoeften en belangen!
Ik wou even reageren op Wils Raaijmakers,
ik moet eerlijk bekennen dat ik ook geirriteerd zou raken van dat soort zinnen.. persoonlijk vind ik het te lang en gekunsteld klinken en ook een beetje ver gezocht.
Ik zou liever deze zinnen in wat kortere omzetten en wat meer open vragen stellen. Volgens mij is het belangrijkste dat je de intentie hebt om de ander te willen begrijpen en het gevoel te geven dat je echt naar hem luistert, toch?
groetjes Heleen