Kinderopvang gebaseerd op attachment
door Richard Bowlby
Om een relatie op te bouwen en onderhouden tussen een baby en verzorger als tweede hechtingsfiguur, is het nodig dat de verzorger een continue op de persoon toegesneden zorg levert voor verscheidene jaren. Maar zelfs dan is het niet zeker dat er een band zal ontstaan. Om een band te laten ontstaan tussen de ze, moet de verzorger bereid zijn een emotionele commitment te geven aan de baby. Zelfs de meest gevoelige dagopvang met een secondair hechtingsfiguur zal waarschijnlijk meer stress geven dan zorg van de primaire hechtingspersoon, maar het lijkt geen significante lange termijn factor te zijn voor zekere en onzekere kinderen.
Een model voor kinderopvang gebaseerd op hechting is een gezinstype groep die de verzorger in staat stelt zorg te bieden aangepast op de leeftijd voor ieder kind.
Een aantal voorbeelden van karakteristieken waarmee kinderopvang gebaseerd op hechting zich onderscheidt zijn:
– dat baby’s niet worden geaccepteerd totdat ze 9 maanden oud zijn, tegen die tijd hebben ze een primaire band gevormd met de persoon die ze opvoedt – meestal maar niet noodzakelijk de biologische moeder.
– de verzorgers moedigen de baby’s en peuters actief aan om secondaire attachment, een band aan te gaan, en de ouders stemmen hier mee in
– dat baby’s en peuter worden vergezeld van hun primaire hechtingsfiguur voor de eerste weken van de opvang terwijl de baby vrienden wordt met de nieuwe verzorger – het eerste stadium van het ontwikkelen van een secondaire hechting
– dat door het introduceren van een paar minuten scheiding en geleidelijk de tijd op te voeren, de baby zich realiseert dat ze getroost kunnen worden door hun verzorger en zich veilig voelen, waardoor hun cortisol niveau’s zo laag mogelijk wordt gehouden
– dat de duur van opvang elke dag kort wordt gehouden voor baby’s terwijl hun secondaire band ontwikkelt
– dat de baby’s en peuters in deeltijdse kinderopvang zijn tot ze 18 maand oud zijn en dat verzorgers niet meer dan drie baby’s of peuters bij zich hebben verspreid in leeftijd: één tussen 9 en 18 maand oud, één tussen 18 en 36 maand oud en een kind ouder dan 36 maanden
– dat verzorgers voldoende energie hebben, en getraind en ondersteund worden om te voldoen de lichamelijke, cognitieve en emotionele behoeften van baby’s, peuters en jonge kinderen in hun zorg
– dat baby’s en peuters secondaire hechtingsbehoeften worden vervuld, onderhouden en gemonitord
– dat de emotionele band van verzorgers met de kinderen waar ze voor zorgen sensitief ondersteund en gemonitord wordt
– dat ouders worden ondersteund in het onderhouden van de primaire band tussen hun kind en henzelf
Bron: Social Baby: Richard Bowlby – Stress in Daycare
Lees ook
Te vroege kinderopvang schaadt voor het leven
Website tip
What About The Children? Raising awareness about the emotional needs of under threes:
http://whataboutthechildren.org.uk
Eerder verschenen in Nieuwsbrief Natuurlijk Ouderschap nr 17, 2010
Bestaan kinderdagverblijven in deze vorm uberhaupt in Nederland? En zo ja, waar zijn die te vinden dan?
Waarschijnlijk niet aangezien hier nog geen reactie op gegeven is. Maar als er een markt voor is dan zou iemand daar in moeten stappen.
Waarschijnlijk is dit wel een zeer kostbare vorm van opvang, want om zoveel aandacht aan het individuele kind te geven zal betekenen dat er maximaal 2 of 3 kinderen door 1 verzorger begleid kunnen worden.
Nu betaal je iets van? 6 euro per uur voor de opvang van je kinderen dat zal dan minimaal verdubbelen, misschien zelfs wel 3X om het betaalbaar te houden voor een organisatie die dat oppakt.
Maar als je dat kan betalen en je wilt het graag zou ik in Rotterdam er over na kunne denken om zoiets op te zetten, of te laten doen.
Ik loop ook met de gedachte om een kleinschalige kinderopvang op te richten met de visie vanuit het natuurlijk ouderschap.
De reden is dat ik als pedagogisch medewerker te vaak tegen organisaties botst die alleen met opvang bezig zijn en niet met de kinderen. Een voorbeeld kan ik hierover geven: ik werkte in een voorschoolse peuterspeelzaal met een collega van Hindoestaanse afkomst. Ik zag dat deze betreffende collega zeer hardhandig met kinderen omging en besprak dit eerst intern met mijn andere collega, omdat ik net in dienst was. Zij vertelde me dat ze wat korter door de bocht was, omdat ze Hindoestaans was. Ik vond dit raar, moest ze zich dan niet aan de methodiek van Piramide houden die geen autoritaire houding voorschrijft. Ik kan tal van gedragingen benoemen zoals ze schreeuwde naar een kind die net aan het wennen was ” Je huilt maar in je eigen bed”, de peuters mochten niet praten aan tafel, terwijl ze de Nederlandse taal moesten leren. Uiteindelijk heeft ze een Marokkaans kind vastgegrepen (die in zijn wenperiode zat) en sleurde hem door het lokaal, omdat hij niet ging opruimen. Toen ik haar hierop aansprak zei ze dat het een verwend Marokkaans jongetje was. Ik heb dit met mijn manager besproken en vertelde dat ik in een gesprek met zijn drieen haar moest confronteren. Zij vertelde dat ze herkende zich niet in dit verhaal en de manager liet het in het midden. TE GEK VOOR WOORDEN. Ik moest toen worden overgeplaatst naar een ander psz zonder afscheid te nemen van de kids, ouders en collega’s. Wat is dit?? Ik ben toch niet grensoverschreidend geweest. Ik heb hart voor de kinderen. Dus heb besloten dit nooit meer. Graag wil ik met Taco in contact komen. Groetjes Natascha
iets wat in de buurt komt is een heemhuys….
Hallo Natascha, Ik werk ook in de kinderopvang en herken waar je het over hebt:de agressieve,respectloze benadering naar kinderen toe van sommige collega’s. Ik loop met plannen rond om een eigen kleinschalig kinderdagverblijf te beginnen.Zullen we eens kennismaken en wie weet…Ik woon in Amsterdam.
Groet,
Wicky.
Wat jammer dat er zo weinig is. Heemhuysen klinken inderdaad als in die richting. Helaas nog niet in Amsterdam (onze ´vooruitstrevende´ stad heeft ook al geen Leonardo onderwijs). Iemand nog een ander advies waar te zoeken voor speciale meer AP gerichte kinderopvang? 🙂
wat erg om te lezen nog maar minstens. Ik ben zo blij dat ik mijn kindje(s) (zwanger van tweede) bij mij kan houden tot ze naar school gaan. Ik werk bij mijn familie en daar zijn ze welkom.
Ik zou mij niet kunnen bedwingen, zo’n onvoorspelbaar autoritair gedrag tov kindjes die het nog allemaal moeten leren en net vertrouwen zouden moeten kweken in die opvoeders 🙁 dat maakt me triest.
Beste Chris, Wicky (en andere geinteresseerden),
het bestaat wel in Amsterdam hoor! Als zelfstandig ondernemend gastouder bied ik wel dergelijke opvang.
Tijdens mijn studie geneeskunde heb ik diverse andere baantjes in de zorg en kinderopvang gehad. Helaas kon ik hierin nooit die tijd en aandacht aan de patienten/clienten geven die ik zou willen, vandaar dat ik voor mezelf begonnen ben.
Sinds enkele jaren mijn eigen bedrijfje waarin ik kleinschalige kinderopvang aanbied. Mijn voornaamste doelgroep waren ouders die hun kindje nog te klein/kwetsbaar vonden voor de creche en een meer persoonlijke aandacht preferen.
Omdat ik altijd genoeg aanvragen kreeg en het dus niet echt nodig was om mezelf extra te promoten, is er tot nu toe nog niet van gekomen om een website te bouwen. Ik ben daar nu wel mee bezig omdat ik sinds kort ook docent babymassage, babygebaren en kinderyoga ben.
Daarnaast verwacht ik zelf momenteel ook een kindje. Omdat mijn partner en ik de zorg voor ons kindje (vooral de eerste jaren) voornamelijk zelf willen doen, heb ik mijn coschappen opgeschort. De komende jaren zal ik dus zeker ook nog kinderopvang aanbieden.
Het natuurlijk ouderschap en een antroposofische benadering van het kind spreken mij zeer aan! Tot voor kort wist ik niet van het bestaan, maar het sluit helemaal aan bij mijn insteek. Ik zou het dus ook erg leuk vinden om hier met anderen van gedachten over te wisselen.
groetjes
Linda
info@kinderwellness.nl
Beste lezer(s),
Wat geweldig dat er zo warm en liefdevol wordt gekeken naar het belang van kwalitatief goede kinderopvang. Zelf heb ik 7 jaar mijn eigen kinderopvang gehad (kleinschalig en op de boerderij) en ik weet uit ervaring dat heel veel ouders uit onervarenheid gewoon niet weten hoe belangrijk goede kinderopvang is. Wat een geweldige kans om dan met ouders in gesprek te gaan over het belang van natuurlijk ouderschap. In mijn beleving echt een onderschat gespreksonderwerp. Hoe belangrijk natuurlijk ouderschap is, voor nu, voor later, voor je kind en later in de maatschappij. Je voorkomt er zo ontzettend veel mee. Ik heb het als heel waardevol ervaren mijn kennis (en ervaring) te mogen delen met ouders. Niet omdat ze niet wilden maar omdat ze het gewoonweg niet wisten ! De kinderopvang daarentegen zit natuurlijk ook niet in een makkelijke positie. Leidsters die vol liefde heel veel willen bieden maar door wat er allemaal ‘moet’ klem zitten tussen hun hart en regeltjes. Ik zou alle leidsters willen zeggen; open het gesprek met ouders. Vanuit een liefevolle en respectvolle houding. Met begrip voor ieders situatie. In mijn beleving heeft alles te maken met ‘wakker worden’ vanuit niet weten naar een wakkere, bewuste houding. Uit liefde voor je kind en voor jezelf.
Warme groet,
Anneke
Mijn kinderen gaan naar een gastouder die ik heb gevonden via een gastouderbureau. Daar hebben mijn vriend en ik heel duidelijk aangegeven welke (niet alledaagse) wensen en we hadden aangaande een toekomstige gastouder. We hebben een geweldige vrouw gevonden die met mijn kinderen omgaat op een manier die ik zelf zou willen, maar niet altijd voor elkaar krijg. We hebben heel veel geluk gehad denk ik, maar het bestaat wel. Bij de gastouder is het minder druk dan op de creche en de omgeving is veel vertrouwder. De kinderen kennen elkaar goed en de gastouder is vanzelfsprekend altijd dezelfde.
Ik wil ook nog iets kwijt over het moment van wennen aan de opvang. Mijn beide kinderen wilde ik het eerste jaar thuis houden. Dat heeft als keerzijde dat ze bij de gastouder zijn gestart midden in hun meest eenkennige fase. Mijn dochter gaat nu steeds voor 2 uurtjes 2 keer in de week, maar ze vindt het heel moeilijk. Als ik het over mocht doen zou ik mijn kinderen toch al eerder, al is het maar voor 2 uurtjes in de week hebben laten wennen vanaf zes maanden. Ben benieuwd hoe daar over gedacht wordt en of mensen nog tips hebben voor deze periode.
Ik kom toevallig in deze discussie terecht omdat ik opzoek ben naar informatie over doorslapen en nachtvoedingen. Kinderopvang voor jonge kinderen met aandacht voor hechting is er op dit moment denk ik vooral bij gastouders te vinden. Voor het hechten aan mij als gastouder vind ik het belangrijk dat een baby niet te vroeg komt (voor hij/zij minimaal 6 maanden oud is), maar weigeren zal ik een jonger kindje niet. Ook het aantal uren dat een kindje per week komt moet in mijn ogen niet te weinig zijn. Het is echt investeren voor de gastouder, de ouders en het kindje. Maar als het dan eenmaal gewend is, is het ook zo leuk. Twee keer 2 uurtjes per week is wel weinig hoor. Wat ik vaak voorstel is dat een van de ouders de eerste weken de ochtend er bij blijft en samen met het kindje weer weggaat. En als het lukt tussendoor even weggaat. Langzaam aan wennen dus.