Vertrouw kinderen: The Natural Child, Parenting from the Heart – Jan Hunt

Boekbespreking Bernadette van Zuidam

Het boek The Natural Child (Het natuurlijke kind) bestaat uit een verzameling artikelen van Jan Hunt over attachment ouderschap en onderwijs. Degenen die haar website kennen weten al hoe verfrissend haar kijk is en hoe helder ze kan schrijven. Altijd met vol vertrouwen in kinderen schrijft ze over een empathische manier van omgaan met kinderen. In haar voorwoord schrijft ze dat als we volgen wat we in ons hart weten, we kinderen vertrouwen op de volgende manieren:

-we begrijpen dat kinderen altijd hun best doen
-we vertrouwen dat hoewel kinderen klein zijn, ze verdienen dat hun behoeften serieus worden genomen
-we weten dat het onrealistisch is om te verwachten dat een kind zich altijd voorbeeldig gedraagt
-we herkennen dat “stout of slecht gedrag” een poging is van het kind om te laten weten dat er een belangrijke behoefte leeft
-we leren te kijken naar onderliggende redenen van gedrag om te begrijpen wat het denkt en voelt
-we zien dat op een heel speciale manier ons kind ons leert wat liefde is

Kinderen die zo zijn opgegroeid hoeven later niet de pijn uit hun jeugd te verwerken en kunnen in het heden leven en bijdragen aan een humane, vredige wereld door hun vermogen van empathie en vertrouwen, aldus Jan Hunt.

Het boek is overzichtelijke onderverdeeld in zes thema’s. Het begint met ‘ouderschap met empathie en vertrouwen’, wat de grondtoon zet voor de rest van de essays. Het deel ‘leven met een baby’ geeft redenen en manieren om te reageren op een huilend kind, de negatieve kant van alleen slapen en manieren om een kind gelukkig te maken en een goede hechting te bevorderen.

In het derde deel over het leven met iets oudere kinderen staan tips voor winkelen met kinderen, omgaan met driftbuien, verborgen boodschappen die we onze kinderen vaak meegeven, hoe een geschikte arts te vinden en de veranderende rol van grootouders.

Het volgende deel heet “guiding children”, het begeleiden van kinderen. Kernidee is de eeuwenoude morele code: behandel alle anderen zoals jij zelf zou willen worden behandeld. Om dit te verduidelijken voor de omgang met kinderen vervangt Jan Hunt op humoristische wijze in een aantal voorbeelden de ouder-kind relatie door een vrouw-man relatie. Lijfstraffen, time-out ed komen daarmee in een verhelderend daglicht te staan. Behandel kinderen zoals jijzelf zou willen worden behandeld in dezelfde positie. Verdere artikelen gaan over ‘dank je wel zeggen’, problemen met belonen en loven (manipulatie of viering), en een paar stukken met argumenten tegen slaan en holding (eerder vertaald in de nieuwsbrief nr. 2001-4). Dit deel over positieve discipline sluit af met tien alternatieven voor straf (in de nieuwsbrief nr. 2001-2).

Het deel ‘kinderen helpen met leren’ zet een stel vastgeroeste ideeën over hoe kinderen leren overboord. Jan Hunt gaat in op de natuurlijke leerdrang van kinderen, het verschil tussen begeleiding en manipulatie, schoolcijfers, testen en leerproblemen (“een roos met een andere naam”). Hoewel ze expliciet vanuit haar positie als thuisonderwijzer begint met schrijven (of preciezer als “unschooler”, geïnspireerd door John Holt) is dit hoofdstuk ook zeker van belang bij schoolkeuze en schoolgaande kinderen.

Het boek sluit af met een aantal artikelen rond het pleidooi voor de rechten van kinderen. Het begint met de mijns inziens terechte vraag of er eigenlijk wel ruimte is voor kinderen in onze maatschappij. Daarna een aantal artikelen over het ingrijpen in het openbaar namens een kind en over discriminatie op grond van leeftijd. Afsluitend een stuk over een project als voorbeeld om de cyclus van mishandeling te breken door de perceptie van volwassen op kinderen te veranderen. Jan Hunt: “Onze interpretatie van de intenties van een kind zullen een significant effect hebben op onze relatie met hen en hun eigen zelfbeeld. Als we denken dat de intenties van ons kind goed zijn, leidt dat tot een opwaartse spiraal van goede wil: hoe meer we het kind vertrouwen, hoe liefdevoller en meewerkender het wordt, en hoe makkelijker het wordt voor ons hem te vertrouwen in de toekomst.”

Als ik maar één boek over het gedachtengoed van AP mocht aanbevelen zou het The Natural Child zijn, het leest lekker weg en getuigt toch van diepe inzichten in attachment parenting. Je zal er niet veel praktische informatie in vinden over bijv. dragen of borstvoeding, maar wel heel duidelijk de houding zien die in de achtergrond bij AP hoort om het iets vanzelfsprekends te kunnen laten zijn.

The Natural Child: Parenting from the Heart – Jan Hunt, New Society Publishers, 2001

Eerder verschenen in Nieuwsbrief Natuurlijk Ouderschap 11/12, 2002

Geen reacties (meer) mogelijk.