Wat zijn de effecten van samen slapen op de lange termijn voor mijn baby?

– James J. McKenna

Terwijl voorstanders van het alleen laten slapen van een kind wat voor voordeel dan ook van het alleen slapen al hebben geclaimed, is feitelijk geen van deze veronderstelde voordelen als waar aangetoond door wetenschappelijke studies. Het ironische is dat de voordelen van het alleen slapen van een kind niet alleen NIET zijn aangetoond – gewoonweg aangenomen voor waar, maar dat recente studies beginnen het tegenovergestelde aan te tonen. Bijvoorbeeld, het is niet het alleen slapen dat sterke onafhankelijkheid, sociale vaardigheden, veel eigenwaarde, goed gedrag bij kinderen op school, mogelijkheid om met stress om te gaan, sterke geslachts identiteiten bevordert– maar het zijn juist de sociale of samenslapende patronen die, inderdaad, kunnen bijdragen aan het bovenkomen van deze karakteristieken.

Denk bijvoorbeeld eens na over:

· Heron’s (1) recente dwarsdoorsnede studie van Engelse kinderen uit de middenklasse toont aan dat er bij de kinderen die ‘nooit’ in hun ouders bed slapen, er een trend was in het moeilijker beheersbaar zijn, minder gelukkig zijn en meer woedeaanvallen hebben. Bovendien is hij er achter gekomen dat deze kinderen, die nooit in bed mochten slapen bij hun ouders, uiteindelijk banger waren dan kinderen die altijd de hele nacht bij de ouders sliepen (1).

· In een onderzoek onder volwassenen van college leeftijd, melden Lewis en Janda (2) dat mannen die samen met hun ouders sliepen vanaf de geboorte tot hun 5de jaar, een duidelijk grotere eigenwaarde hadden, minder schuldgevoelens en gevoelens van onrust hadden, en zeiden vaker sex te hebben. Jongens die tussen hun 6de en hun 11de jaar bij hun ouders sliepen waren ook zelfverzekerder. Voor vrouwen werd het samen slapen in hun jeugd geassocieerd met minder ongemak betreffende lichamelijk contact en genegenheid als volwassenen. Alhoewel deze trekjes vervormd kunnen worden door de houding van ouders, gaan zulke conclusies duidelijk in tegen het volksgeloof dat samen slapen verwoestende effecten op de psycho-sociale ontwikkeling heeft op de lange termijn.

· Crawford (3) ontdekte dat vrouwen die als kind samen met de ouders in 1 bed hadden geslapen, zelfverzekerder waren dan vrouwen die dit niet hadden gedaan. Samen slapen lijkt inderdaad zelfverzekerdheid, zelfvertrouwen en intimiteit te stimuleren, waarschijnlijk een weerspiegeling van een houding van het door de ouders geaccepteerd worden (Lewis en Janda, 1988).

· Een studie onder 86 ouders van kinderen in kinderziekenhuizen en in de kinderpsychiatrie (2 – 13 jaar) op militaire bases (de kinderen van militairen), onthulde dat kinderen die met hun ouders in 1 bed sliepen meer waardering voor hun gedrag kregen van hun leraren dan de kinderen die alleen sliepen, en dat samenslapende kinderen minder vaak tot de psychiatrische patienten behoorden dan kinderen die alleen sliepen. De schrijvers merken op: “Tegen de verwachtingen in bleek dat de kinderen die voorheen geen professionele hulp hadden gehad in verband met emotionele- of gedragsproblemen, vaker samen met de ouders sliepen dan de kinderen waarvan bekend was dat ze psychiatrische hulp hadden gehad, en waarvan de ouders zeiden dat ze zich minder snel aanpasten. Dezelfde conclusie werd getrokken in een geval van jongens die men ‘Oedipus overwinnaars’ zou kunnen noemen (bijvoorbeeld jongens van drie jaar en ouder die met hun moeder naar bed gingen als de vaders er niet waren) – een conclusie die lijnrecht tegenover de traditionele analytische gedachte staat”(4).

· Nogmaals, in Engeland kwam Heron (1) tot de conclusie dat het juist de alleenslapende kinderen waren die onhandelbaarder waren (zo zeiden de ouders), en die minder stress-bestendig waren en die bestempeld werden als meer (niet minder) afhankelijk van hun ouders dan de kinderen die wel bij de ouders in bed sliepen!

· En bij de grootste en waarschijnlijk meest systematische studie tot nu toe, uitgevoerd onder 5 verschillende etnische groepen uit zowel Chicago als New York, betreffende meer dan 1,400 onderzochte deelnemers, vond Mosenkis (5) veel meer positieve dan negatieve resultaten bij volwassenen die als kind bij de ouders hadden geslapen, onder bijna alle etnische groepen (Afrikaanse Amerikanen en Portoricanen in New York, Portoricanen, Dominicanen en Mexicanen in Chicago). Een erg robuuste bevinding die alle etnische groepen betrof opgenomen in de studie, was dat mensen die samen sliepen een gevoel van tevredenheid met het leven vertoonden. Maar Mosenkis’ grootste ontdekking ging veel verder dan het vinden van makkelijke gevolgtrekkingen tussen de manier van slapen en de karaktertrekken of ervaringen van volwassenen. Waarschijnlijk was zijn belangrijkste ontdekking dat de interpretatie van de ‘uitkomst’van het samen slapen gezien moest worden in de context van elk specifiek milieu, en in de context van de aard van de sociale relaties die het kind met zijn familieleden heeft! Voor het grootste deel is het daarom waarschijnlijk waar dat noch sociaal slapen (samen slapen) noch alleen slapen als kind direct met iets samenhangt. Sterker nog, de manier van slapen kan het soort relatie dat een kind in het dagelijks leven heeft bevorderen of verergeren, en daarom kan geen enkele ‘functie’ geassocieerd kan worden met de manier van slapen. In plaats van aan te nemen dat de manier van slapen een bepaald soort ’type’ persoon produceert, is het waarschijnlijk beter om de manier van slapen te zien als onderdeel van een groter systeem van genegenheid, en dat het voornamelijk dit grotere systeem van attachment relaties is, samengevoegd met de speciale eigenschappen van het kind, die de volwassen karaktertrekken bepaalt.

Referenties

1. Heron P. Nonreactive CO-sleeping and Child Behavior: Getting a Good Night’s Sleep All Night Every Night. Masters Thesis, University of Bristol,
Bristol, United Kingdom , 1994
2. Crawford, M. Parenting practices in the Basque country: Implications of
infant and childhood sleeping location for personality development. Ethos
1994, 22;1:42- 82.
3. Lewis RJ, LH Janda. The relationship between adult sexual adjustment and childhood experience regarding exposure to nudity, sleeping in the parental bed, and parental attitudes toward sexuality. Arch Sex Beh 1988;
17:349-363.. Crawford, M. Parenting practices in the Basque country:
Implications of infant and childhood sleeping location for personality
development.
4. Forbes JF, Weiss DS, Folen RA. The CO-sleeping habits of military children. Military Medicine 1992; 157:196-200.
5. Mosenkis, J The Effects of Childhood Cosleeping On Later Life Development 1998.
Masters Thesis. University of Chicago. Department of Human Development